Elisabeth
Ze heeft veel geschilderd. Tot ze op haar 41e een zeldzame oogziekte kreeg.
Nog 1% zicht heeft ze. Ze heeft nog wel wat kleur, licht en donker besef. Vormen of details waarnemen gaat niet meer.
Ze volgt me op Facebook, geniet van mijn verhalen. Haar telefoon leest het voor.
Heel vaak reageert ze alsof ze het voor zich ziet. Toen ze mijn verslag las over de workshops van Birgit vroeg ze of ze mee zou kunnen doen.
Misschien zou ze het wel kunnen voelen, de stempels, het papier.
We besloten om het een kans te geven.
Vanochtend kwam ze, samen met haar trouwe hond Minthe.
Zojuist kreeg ik dit bericht van haar:
Hoi Ankie, het was geweldig.
Ook Minthe heeft een fijne dag gehad.
Denk nu dat ik met voelbare materialen in staat moet zijn om voelbare ‘schilderijen’ te maken.
Mijn kleuren app deed het niet echt goed, maar denk dat die techniek zal verbeteren. Birgit heeft daarom de kleuren voor mij uitgekozen. De sfeer en het creatief bezig zijn bij elkaar was een bijzondere ervaring. En ook alle ideeën die nu in mijn hoofd zitten maken mij blij. Nu kan ik ook thuis aan de gang. Heerlijk!
Dankjewel dat ik er ik mocht zijn en ook dank aan alle lieve mensen die mij zo lief met alles en nog wat hebben geholpen!
Lieve groet
Deze prachtige dag werd door onze bijzondere gast nog specialer.
En voor jou Elisabeth maak ik een diepe buiging!
Dank dat jij ons dit vertrouwen gaf en dank dat ik jou verhaal hier mag delen!
Foto’s:
Elisabeth met Minthe tijdens de gezellige lunch, het werkproces en het werkstuk van Elisabeth.
respect voor Elisabeth en minthe die blijft zoeken naar mogelijkheden en daar plezier uit halen en niet bij de pakken neer gaat zitten, maar zich op deze manier “geest verruimend” bezig mag zijn! Een Diepe Buiging!