Oktober 2012, we vieren de 80e verjaardag van Gerard met een solo-expositie met de titel “Zover het oog reikt”
Twee jaar voorbereiding ging eraan vooraf, we hadden veel en fijn contact.
De feestelijke opening in de kerk van Eenrum was een hoogepunt, stoelen moesten worden bijgezet, een overvolle kerk.
Van de 52 schilderijen werden 47 gekocht.
Zijn vrouw maakte een prachtig boek over Gerards werk en leven, er werd een film gemaakt, er was overweldigende aandacht van de media.
Ontroerd en geraakt waren we door het succes.
Een voorrecht om dat te mogen beleven.
Gerard was “begeistert” en schilderde maar door.
We hoopten beiden op weer een solo-expositie voor zijn 85e verjaardag.
Oktober 2017 staat al in mijn agenda gepand.
Plannen blijven maken, positief zijn, genieten van wat er is, praten over kunst, genieten van onze omgeving, wij voelden elkaar wel aan.
De laatste tijd ging het snel achteruit met Gerards gezondheid, hij wilde nog zo graag schilderen, had gepland om mee te doen met de huidige expositie.
We zagen elkaar twee weken geleden nog, belden af en toe.
Die 85 haal ik niet meer Ankie zei Gerard onlangs, streep maar door in je agenda.
Een paar onafgemaakte schilderijen staan nog in zijn atelier en eigenlijk was dat een doorn in zijn oog, maar het ging niet meer.

Dit verhaal over Gerard is geschreven door zijn vriend:

De naam van Koster is onlosmakelijk verbonden met schilderijen van de luchten in het noorden van Groningen, van het wad, van de uitgestrekte horizon, van het ‘niets dat boven Groningen gaat’. Met een ongeëvenaarde blik voor de schoonheid en de mystiek van het Groninger land, voor het licht en het blauw van de lucht heeft hij werken gemaakt die menigeen ontroeren en die een snaar treffen bij velen die net als hij idolaat zijn van het ‘hoge’ Noorden.
Na een opleiding aan de Rijksacademie in Amsterdam in de jaren vijftig van de vorige eeuw heeft hij in Amsterdam, Vlaanderen en Spanje gewoond, gewerkt en geëxposeerd. Midden jaren zeventig komt hij in aanraking met het Hogeland van Noord-Groningen. Vanaf dat moment is zijn fascinatie geboren voor die streek met zijn indrukwekkende luchten, met het licht waar veel kunstenaars van roemen, met het water, de rietkragen, het wad, de duizend tinten grijs en niet in de laatste plaats met de inwoners, die volstrekt niet voldeden aan het stugge stereotype.
Waddenzee, Lauwersmeer, het Reitdiep, de dijklandschappen, akkers met koolzaad of graan, in de vroege ochtend, besneeuwd of zinderend na een onweersbui, hij wist het allemaal te vatten in zijn schilderijen. Met een enkele streek zetten hij schaatsers neer in een bevroren wereld van meren en maren. In veel exposities in het land en ook daar buiten heeft hij mensen enthousiast gemaakt voor zijn werk. Met plezier, betrokkenheid en emotie heeft Koster in dit land gewoond. Nu is hij gestorven, maar de herinnering aan hem leeft voort in zijn werk.
Morgen nemen wij afscheid van Gerard.
Wij zullen hem missen.

Deze foto van Gerard in zijn atelier werd gemaakt in de voorbereiding naar zijn solo-expositie, eind 2012, door Sarah Stiles.

Op onze website kunt u een impressie zien van Gerard aan het werk in zijn atelier:
https://www.galeriehetraadhuis.nl/media.html